Ostatnio pojawiło się sporo informacji na temat zachorowań psów w Warszawie. Najwięcej przypadków odnotowano na Mokotowie, jednak rzecznik Urzędu Dzielnicy Mokotów poinformował, że problem odnotowano także w innych miejscach miasta. Pierwotnie podejrzewano, że za objawy niewydolności nerek i wątroby odpowiedzialne są substancje toksyczne, z którymi psy mogły mieć kontakt podczas spacerów. Zarząd Zieleni zaprzeczył wykorzystaniu potencjalnie trujących preparatów w ramach prac związanych z pielęgnacją i ochroną zieleni w parkach miejskich. Po czasie w Internecie pojawiły się informacje, że za złym samopoczuciem zwierząt może stać leptospiroza.
Objawy leptospirozy u psa
Leptospiroza występuje w postaci: jelitowo-żołądkowej (żółtaczkowej), nerkowej (podostrej), posocznicowej (nadostrej). Pierwsza z nich cechuje się gorączką, osowiałością, wymiotami i biegunkami, przekrwieniem spojówek, dreszczami, żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu. Druga – objawami zapalenia nerek, nieprzyjemnym zapachem z pyska, krwawymi wymiotami. W przypadku leptospirozy posocznicowej pojawiają się: gorączka, osłabienie, wymioty, wybroczyny na błonie śluzowej warg psa i krwawienie dziąseł, duszności, uszkodzenie serca.
Opiekuna psa powinny zaniepokoić zatem poniższe objawy:
- gorączka;
- wymioty (z domieszką krwi lub bez);
- biegunka (z domieszką krwi lub bez);
- ciemne zabarwienie moczu;
- osowiałość;
- depresja;
- utrata apetytu;
- ospałość;
- żółtaczka;
- zmiana częstotliwości oddawania moczu;
- odwodnienie;
- przekrwienie spojówek;
- dreszcze;
- duszności.
Objawy leptospirozy mogą być łagodne lub silnie wyrażone, a także możliwe jest bezobjawowe przejście zakażenia. Istotne jest to, że nawet psy, u których nie odnotowano objawów zakażenia, wydalają bakterie wraz z moczem.
Zakażenie leptospirozą
Do zakażenia leptospirozą dochodzi w momencie wniknięcia do organizmu psa bakterii przez błony śluzowe i uszkodzoną skórę. Następnie drobnoustroje chorobotwórcze rozprzestrzeniają się po organizmie wraz z krwią. Krętki z rodzaju Leptospira, odpowiedzialne za wywoływanie leptospirozy, wydalane są przez chore zwierzęta z moczem, również przez bezobjawowych nosicieli. Można je spotkać w wodach stojących, np. kałużach czy jeziorach, na całym świecie z wyjątkiem strefy polarnej. Objawy choroby pojawiają się do dwóch tygodni od momentu zakażenia.
Leptospiroza u psa – jakie badania wykonać?
Przy podejrzeniu leptospirozy u psa, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza weterynarii. Ten wykona ogólne badanie i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu, np. wykonaniu badań laboratoryjnych: serologicznych lub PCR. Badanie serologiczne, czyli odczyn aglutynacji mikroskopowej (microagglutination test, MAT), może dać wynik ujemny w początkowej fazie choroby. W takich wypadkach przed zastosowaniem antybiotyków pomocne może być badanie PCR (z próbki krwi w pierwszym tygodniu choroby, z moczu w późniejszym czasie lub z obu tych próbek jednocześnie).
W związku z tym, że w przypadku badań laboratoryjnych istnieje ryzyko otrzymania wyniku fałszywie ujemnego, bardzo ważna jest współpraca opiekuna zwierzęcia z lekarzem weterynarii w trakcie diagnostyki. Szybkie rozpoznanie choroby pozwoli na udzielenie psu właściwej pomocy. Lekarz natomiast bierze pod uwagę nie tylko badania serologiczne czy PCR, ale także ocenę stanu ogólnego pacjenta, objawy i wyniki innych badań.
Na podstawie przeprowadzonej diagnostyki lekarz weterynarii podejmie decyzję o właściwym leczeniu objawowo-przyczynowym. Szybkie postawienie diagnozy jest podstawą do podjęcia skutecznego leczenia. Z tego powodu opiekun psa powinien w pełni stosować się do zaleceń lekarza weterynarii.
Leptospiroza u psa – zapobieganie
Opiekunowie psów mogą zdecydować się na profilaktyczne zaszczepienie czworonoga przeciwko leptospirozie. Szczepionkę podaje się szczeniakom od 6 tygodnia życia (najczęściej pomiędzy 8 a 12 tygodniem), a następnie – dawkę przypominającą po 3-4 tygodniach. Szczepienie należy powtarzać co rok w celu utrzymania odpowiedniego stężenia przeciwciał.